Zespół Szkół Nr 2 im. Jędrzeja Śniadeckiego w Szczytnie serwis oficjalny
Fot. Wikipedia
Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Niezłomnych” został ustanowiony 3 II 2011 r. w hołdzie bohaterom antykomunistycznego podziemia, którzy przeciwstawili się sowieckiej agresji i narzuconemu siłą reżimowi komunistycznemu.
W tym roku chcemy zapoznać się bardziej szczegółowo z biografią Danuty Siedzikówny „Inki”. Danuta była córką leśnika z niewielkiej wsi Guszczewina na obrzeżach Puszczy Białowieskiej. W 1940 roku jej ojciec został aresztowany i wywieziony na Syberię. Opuścił ZSRS wraz z armią Andersa, lecz zmarł w Teheranie jako komendant obozu dla polskich uchodźców. Matka Danuty włączyła się do działalności konspiracyjnej, za co została aresztowana i zamordowana przez Gestapo w 1943 roku.
„Inka”, wraz z siostrą postanowiły pójść w ślady matki i dołączyły do AK. Danuta pełniła funkcję łączniczki pracując w nadleśnictwie w Narewce. W czerwcu 1945 roku została aresztowana przez Urząd Bezpieczeństwa za kontakty z oddziałami AK. Wkrótce po aresztowaniu została odbita z rąk komunistów przez oddział 5. Brygady Wileńskiej dowodzonej przez mjr. Łupaszkę. Po uwolnieniu, została sanitariuszką w jednym ze szwadronów. Wraz ze swoim oddziałem przeniosła się na Pomorze, gdzie uczestniczyła w akcjach bojowych.
Została aresztowana w Gdańsku 20 lipca 1946 roku. Mimo brutalnego śledztwa, nie zdradziła żadnych informacji o swych współtowarzyszach. Odmówiła jakiejkolwiek współpracy i nie zdecydowała się podpisać listu do prezydenta Bieruta z prośbą o łaskę do końca deklarując, że walczyła o słuszną sprawę. W przesłanym siostrom Halinie i Jadwidze Mikołajewskim z Gdańska grypsie z więzienia Danka napisała: „Jest mi smutno, że muszę umierać. Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba”.
Egzekucja przez rozstrzelanie odbyła się 28 sierpnia 1946, na sześć dni przed jej osiemnastymi urodzinami. Jej grób znajduje się na cmentarzu garnizonowym przy ul. Giełguda w Gdańsku.
Źródło: https://muzhp.pl/pl/e/1785/wyrok-smierci-na-danucie-siedzikownie-ps-inka [dostęp: 27.02.2023 r.].
W tym roku chcemy zapoznać się bardziej szczegółowo z biografią Danuty Siedzikówny „Inki”. Danuta była córką leśnika z niewielkiej wsi Guszczewina na obrzeżach Puszczy Białowieskiej. W 1940 roku jej ojciec został aresztowany i wywieziony na Syberię. Opuścił ZSRS wraz z armią Andersa, lecz zmarł w Teheranie jako komendant obozu dla polskich uchodźców. Matka Danuty włączyła się do działalności konspiracyjnej, za co została aresztowana i zamordowana przez Gestapo w 1943 roku.
„Inka”, wraz z siostrą postanowiły pójść w ślady matki i dołączyły do AK. Danuta pełniła funkcję łączniczki pracując w nadleśnictwie w Narewce. W czerwcu 1945 roku została aresztowana przez Urząd Bezpieczeństwa za kontakty z oddziałami AK. Wkrótce po aresztowaniu została odbita z rąk komunistów przez oddział 5. Brygady Wileńskiej dowodzonej przez mjr. Łupaszkę. Po uwolnieniu, została sanitariuszką w jednym ze szwadronów. Wraz ze swoim oddziałem przeniosła się na Pomorze, gdzie uczestniczyła w akcjach bojowych.
Została aresztowana w Gdańsku 20 lipca 1946 roku. Mimo brutalnego śledztwa, nie zdradziła żadnych informacji o swych współtowarzyszach. Odmówiła jakiejkolwiek współpracy i nie zdecydowała się podpisać listu do prezydenta Bieruta z prośbą o łaskę do końca deklarując, że walczyła o słuszną sprawę. W przesłanym siostrom Halinie i Jadwidze Mikołajewskim z Gdańska grypsie z więzienia Danka napisała: „Jest mi smutno, że muszę umierać. Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba”.
Egzekucja przez rozstrzelanie odbyła się 28 sierpnia 1946, na sześć dni przed jej osiemnastymi urodzinami. Jej grób znajduje się na cmentarzu garnizonowym przy ul. Giełguda w Gdańsku.
Źródło: https://muzhp.pl/pl/e/1785/wyrok-smierci-na-danucie-siedzikownie-ps-inka [dostęp: 27.02.2023 r.].
Red.: M. Kaczmarczyk
